Od Tristana c.d. Rawhay

Schowany w krzakach patrzyłem na waderę. Widziałem coś w stylu zakrzywionej rzeczywistości za jej plecami, ale nie chciałem wkraczać bez potrzeby. Miała ze sobą smoka. Pięknego smoka. Wadera zapytała głośno:

-Długo masz zamiar się jeszcze skradać?

Nikt nie odpowiedział.

-Gdzie jesteś? - Wilczyca warknęła cicho.

Nagle za nią zmaterializował się wilk. Szara, pręgowana sierść, wielkie skrzydła.

-Tutaj - powiedział szyderczo.

Wadera szybko się odwróciła, smok także, ale basiora już tam nie było. Wzbił się w powietrze. Wyglądałby naprawdę majestatycznie, gdyby jego twarz nie wyrażała pełnej pogardy. Wadera odsłoniła zęby ostrzegawczo i warknęła, a basior przeleciał obok niej, wylądował za jej plecami i rzucił się na nią. Smok zareagował z szybkością godną przedstawiciela jego niezwykłego gatunku. Wadera zrzuciła z siebie wilka i odbiegła na bok, w stronę rzeki. Szary basior uskoczył, kiedy smok zanurkował w jego stronę, chwilę potem wilk stał się niewidzialny. Smok poszedł w ślad za nim. Teraz na niebie można było wyśledzić tylko drgania powietrza, takie jak te nad ogniskiem. Wadera stała i przypatrywała się. Była wyraźnie zirytowana, tym, że nie może uczestniczyć w walce. Nagle basior zmaterializował się w powietrzu i upadł. Część piór w jego skrzydłach była powyginana w inne strony. Mimo tego podniósł się, trzepnął skrzydłami, z trudem wzniósł się w powietrze.

Woda z rzeki za waderą uniosła się, jakaś siła pchnęła ją z impetem w stronę basiora. Basior wykrzyczał coś zanim zniknął, ale nie zrozumiałem co. Poczekałem, aż wadera usiadła przy rzece i zaczęła rozmawiać ze smokiem.

„Witaj” zaszeptałem.

Wadera przerwała rozmowę, odwróciła się w moją stronę, wstała, a jej sierść nastroszyła się lekko.

„Spokojnie, jestem przyjacielem.”

-Ciekawe czyim – prychnęła.

Podszedłem do niej i zakomunikowałem „Watahy. Watahy Wilków Dobra”.

-Mhm...

Miałem właśnie zapytać się o jej imię, ale ona powiedziała:

-Rawhay.

„Co?”

-Mam na imię Rawhay.

„Czytałaś mi w myślach? Nie rób tego” skrzywiłem się.

-Dlaczego ja miałabym przestać, skoro ty to ciągle robisz? Nie mógłbyś się ze mną telekomunikować nie ingerując w mój umysł.

Milczałem, po chwili zapytałem ją:

„Wiesz kto to był?”

<Rawhay?>