Od Isabelli do Galaxy i Liv " Niebezpieczna wyprawa cz. 1"

Postanowiłyśmy, że pójdziemy do mojej jaskini. Przez całą drogę rozglądałyśmy się w niepewności. Bałyśmy się. Miałyśmy dziwne uczucie obserwowania. Musimy jak najszybciej powiadomić o tym Magnolię.

 Po kilkunastu minutach doszłyśmy. Liv postanowiła, że wejdzie pierwsza. To był jej koszmarny błąd. Amaretta wyczuła nieznany jej zapach i zaatakowała Liv. Ostrza były wszędzie . Liv próbowała uciec, ale bez skutku. 

Krzyknęłam do Amaretty:

- Przestań! To moja koleżanka!

- Oj przepraszam - powiedziała zawstydzona do mnie i Liv.

- Nic się nie stało. Jestem Liv, miło mi cię poznać - odpowiedziała już uspokojona wadera.

- Ja jestem Amaretta -ukłoniła się .

- Jak ci to nie przeszkadza, to chcemy pogadać  Liv - powiedziałam zawstydzona.

- Dobrze, nie ma sprawy. Ja pójdę po jagody - odpowiedziała Ami.

Kiedy pantera poleciała, zaczęliśmy rozmawiać. Opowiedziałam jej moją historię oraz o moich mocach. Z małym wahaniem powiedziałam jej o moim śnie i przeczuciach. 

Liv powiedziała:

- Powinnaś o tym śnie powiedzieć Magnolii. Może się okazać, że ten sen jest proroczy i ma coś wspólnego z twoją matką oraz... może z tym tajemniczym wilkiem w lesie.

- Masz rację - przytaknęłam.

- Więc chodźmy! - odpowiedziała zadowolona wadera.

W drodze nadal się rozglądałyśmy. Nagle z krzaków wyskoczyła wadera. Jej futro było granatowe jak noc, a oczy niebieskie jak niebo. Przywitała się z nami i przedstawiła się. Miała na imię Galaxy. Zapytała się gdzie idziemy, powiedziałam jej, że do Magnolii. Powiedziałam, że w sprawie włamania na teren watahy. Nie powiedziałam jej o prawdziwym powodzie, ponieważ na razie do końca jej nie ufałam. Postanowiła, że z nami pójdzie. Nie chciałam jej urazić, więc nie zaprzeczałam.

 Kiedy dotarliśmy na miejsce opowiedzieliśmy Magnolii o tym tajemniczym i niebezpiecznym wilku. Od razu wysłała strażników do przeszukania lasu. Postanowiłam, że powiem Galaxy o mojej historii i o tajemniczym śnie. Wadera powiedziała to samo, jednak miałam inny plan... Postanowiłam, że wybierzemy się razem na wyprawę poszukiwawczą i zbadamy zamiary tego niebezpiecznego wilka. Może on coś wie o tym? Przecież najczęściej atakuje mnie i osoby mi towarzyszące. To jakiś znak. Nie chciałam narażać wader na niebezpieczeństwo, ale namawiały mnie, więc się zgodziłam. Zabraliśmy prowiant i wybraliśmy się na wyprawę.