W oddali ujrzałam znaną waderę.Musiałam sprawdzić czy moje podejrzenia są prawdziwe.
-Wiesz,muszę coś sprawdzić.Na mnie już pora.Przepraszam.
-Ale,przecież nie zjem tego sama -uśmiechnęła się niewiedząca jeszcze o co mi chodzi
-Musisz.-powiedziałam odchodząc
-Ale Drago!-krzyczała,ale ja byłem już za daleko .Zniknąłem gdzieś w płatkach śniegu.
Czułem się z tym ,źle nawet bardzo,ale ona już jest dorosła.Da sobie rade.Chyba rozumie,że mam jeszcze swoje sprawy do załatwienia.Nie obwiniam jej za nic,kompletnie.Tylko nie chce żeby mnie znienawidziła za to,że musiałam zniknąć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz