Od Tytanii "Dyniowa marmolada"

Przytarganie tych dyń kosztowało mnie sporo wysiłku. Odstawiłam ostatnią na bok i czekałam na Silvera.  Szaman przyszedł do mnie pół godziny po zebraniu dyń.

- Nieźle się z tym uporałaś...- powiedział donośnym głosem.

- Dziękuję, Silver. - wychrypiałam.

Basior odwrócił się do mnie ogonem i odszedł w stronę jaskini. Popatrzyłam na niego, aż zniknął w lesie.  Było beznadziejnie, bo jak zwykle nie miałam co i z kim porobić. Smutno mi się zrobiło. Znałam tylko Silvera. Czasem w jaskini mogłam zauważyć Ksame, ale on tylko do Diany. Wstałam i potrąciłam dynię łapą. Zatoczyła kółko i wpadła do norki królika. Wpadłam wtedy na pewien pomysł...

*Rano*

Wstałam i posprzątałam swoją jaskinię. Ksame jak zwykle się gdzieś krzątał. Potrącił mnie lekko łapą.

- Sorry - mruknął i oddalił się w stronę jaskini Diany.

Wróciłam do swoich dyń i przygotowanej wcześniej "marmolady".  Sięgnęłam po pierwszą dynię. Podstawiłam ją dokładnie w miejscu w którym Szaman przyjmował gości. pierwszy lepszy wilk powinien sie złapać. Jednak z jaskini nie wszedł byle jaki wilk...Silver trafił łapą w moją marmoladę, a wiedząc czyja to sprawka rzucił nią dokładnie we mnie. Nie był jednak wściekły. Wręcz przeciwnie. Silver był uśmiechnięty. Oddałam mu. I tak wojna trwała kilka minut, dopóki nie zauważyłam Ksame.  Odstawiłam następny pocisk na bok. Ksame przyglądał nam się ze zdziwieniem:

- Co robiliście? - zapytał widząc brudnego szamana.

- Nic - posłałam mu spokojny i lekko złośliwy uśmieszek.

Po tym wszystkim odeszłam do jaskini. Może dzień, wcale nie był taki stracony?